Przegląd prasy

Komentarz Generalnej Dyrekcji Dróg i Autostrad Oddział w Szczecinie do artykułu "Obwodnica północna Pod potrzeby konia trojańskiego" zamieszczonego w Dzienniku Nowogardzkim 23.01.2009

 

W artykule twierdzi się:

„Najwyższa pora, by mieszkańcy gminy Nowogard dowiedzieli się komu potrzebna jest właśnie północna obwodnica. Padlina z Niemiec  ok. milion ton mączki mięsno – kostnej do spalenia z zakładów SARIA Rethmann Niemcy, musiała by jechać przez Nowogard, przez co południowa obwodnica nie spełniała by wymagań transportowych – (40 tirów dziennie)…” 

Komentarz GDDKiA:

Obwodnica Nowogardu potrzebna jest mieszkańcom Nowogardu. Według Generalnego Pomiaru Ruchu z 2005 roku średnio na dobę przez Nowogard przejeżdża 1297 samochodów ciężarowych. Ten uciążliwy ruch tranzytowy należy wyprowadzić z miasta możliwie najszybciej. Jakakolwiek potencjalna inwestycja w rejonie Nowogardu nigdy nie miała wpływu na wybór wariantu przebiegu obwodnicy. O preferowaniu wariantu I północnego zadecydowano już na początku lat 90, na długo przed przedstawionym w artykule rzekomym ciągiem zdarzeń, który miał doprowadzić do wyboru wariantu północnego. Decyzję tą poprzedziła analiza wielu czynników, natężenie ruchu na drogach w rejonie planowanej inwestycji, kolizje z istniejącym zainwestowaniem (m. in. linie kolejowe),  warunki terenowe, ingerencja w środowisko naturalne i efektywność ekonomiczna.

 

W artykule twierdzi się:

„ Od początku wyglądało tak: przed 2000 r. brane były pod uwagę dwie wersje, południowa i północna. Po roku 2000, gdy właścicielem terenu po J. W. w Glicku stał się Jarosław Smal, już południowej wersji, mimo że eksperci twierdzili że jest lepsza, nie brano pod uwagę.”

Komentarz GDDKiA:

W toku opracowywania obwodnicy Nowogardu pod uwagę brano 3 warianty: wariant I północny (przyjęty jako podstawa do opracowywania projektu budowlanego), wariant II północny (przecinający ulicę Bema w Nowogardzie) i wariant III południowy. Wariant południowy został wskazany jako najmniej korzystny już w przygotowywanej w 1992 roku koncepcji programowej obwodnicy Nowogardu. Koncepcję tą przygotowywano następnie dla uznanego za najbardziej korzystny wariantu I. Następnie w roku 2000 na posiedzeniu Komisji Oceny Przedsięwzięć Inwestycyjnych (KOPI) zadecydowano o aktualizacji koncepcji dla wariantów północnych, kolejny raz odrzucając wariant południowy. W żadnym razie na przebieg obwodnicy nie miały wpływu zmiany stosunków własnościowych w rejonie Nowogardu. GDDKiA O/Szczecin nie są znane żadne stwierdzenia „ekspertów” w sprawie rzekomej korzystności wariantu południowego.

 

W artykule twierdzi się:

„Południowej lokalizacji zaniechano definitywnie po podjęciu 11 lipca 2002 r. padliniarskiej uchwały R.M., która wówczas przesądziła o przyjęciu północnego wariantu jako jedynego rozwiązania. Że obwodnica północna – jej 3 wersja powyżej kurników ma być budowana…”

Komentarz GDDKiA:

O wyborze wariantu preferowanego do realizacji zadecydowała Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad. Natomiast ostatecznego wyboru i zatwierdzenia wariantu przewidzianego do realizacji dokonano w decyzji środowiskowej wydanej przez Wojewodę Zachodniopomorskiego. Realizowany wariant nr 1 podlegał analizie od początku prac przygotowawczych. Na posiedzeniu Komisji Oceny Przedsięwzięć inwestycyjnych  (KOPI) GDDP w dniu 11 styczna 2000 roku zadecydowano o kontynuacji prac koncepcyjnych nad wariantami północnymi I i II.  Na kolejnym posiedzeniu KOPI w 2003 roku po sporządzeniu aktualizacji koncepcji programowej obwodnicy Nowogardu  zadecydowano o wyborze wariantu I. Następnie projektem budowlanym objęto preferowany wariant 1. Na żadnym etapie prac przygotowawczych na wybór preferowanego wariantu nie miała wpływu uchwała R. M. Nowogardu z 11 lipca 2002 roku.

 

W artykule twierdzi się:

„Decyzja Wojewody z dnia 22 lipca 2008 r. (znak SR-Ś-4/6613/6-23/2007) o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizacje przedsięwzięcia budowa obwodnicy Nowogardu w ciągu drogi krajowej nr 6 w żadnym ze swoich 8 punktów nie ujmuje dwóch podziemnych - dosłownie jezior wody pitnej z których korzysta Nowogard a leżących pomiędzy Karskiem a Warnkowem.”

Komentarz GDDKiA:

Powyższe twierdzenia są nieprawdziwe. W decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia bardzo wyraźnie mówi się o ujęciu wód podziemnych i środkach zabezpieczających które należy zastosować. Poniżej przytaczamy punkt numer 4 z 8 punktowej części IV decyzji.

IV . W projekcie budowlanym należy uwzględnić:

4. Ze względu na przebieg trasy obwodnicy przez fragment strefy ochronny pośredniej komunalnego ujęcia wód podziemnych w Nowogardzie ul. Kościuszki

a. zastosowanie systemu odwodnienia drogi przy wykorzystaniu zamkniętej kanalizacji deszczowej; ścieki opadowe przed wyprowadzeniem do wód lub do ziemi oczyszczać w osadnikach i separatorach;

b. wyloty oczyszczonych ścieków opadowych wyprowadzić poza granice strefy ochronnej ujęcia.

załącznik: decyzja o uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięci budowa obwodnicy Nowogardu (PDF)

Ujęcia wody w Nowogardzie nie są zlokalizowane pomiędzy Karskiem a Warnkowem. Poniżej zamieszczamy mapę z lokalizacją ujęć.

 

 

W artykule twierdzi się:

„Z raportu oddziaływania na środowisko i z map PUWiSu wynika, że nad nimi i przez strefy ochronne pośrednie i bezpośrednie obejmujące swoim zasięgiem od Karska po Warnkowo dwa podziemne zasoby wody zasilające ujęcia wody pitnej dla Nowogardu przebiegać ma obwodnica. Nie ma żadnych ekspertyz hydrogeologicznych w tym miejscu choć raport oddziaływania na środowisko nie wyklucza katastrofy samochodowej w tym miejscu”   

Komentarz GDDKiA:

Twierdzenie że planowana obwodnica przecina strefę ochrony bezpośredniej mija się z prawdą. Obwodnica Nowogardu będzie na niewielkim odcinku przecinać skraj obszaru ochrony pośredniej zewnętrznej ujęcia wody. Zgodnie z wymaganiami zawartymi w decyzji środowiskowej na odcinku przebiegającym przez obszar ochrony pośredniej ujęcia wody zostanie zastosowany szczelny system kanalizacji. Wody opadowe i wszelkie inne zanieczyszczenia mogące pojawić się na drodze będą wyprowadzane poza obszar ochrony pośredniej. Oprócz tego zastosowane będą urządzenia podczyszczające: piaskowniki i separatory substancji ropopochodnych. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na to że w strefie ochrony pośredniej wewnętrznej i zewnętrznej ujęcia wody dla Nowogardu występuje już znaczne zainwestowanie, które zlokalizowane jest znacznie bliżej ujęć wody niż planowana obwodnica Nowogardu., np. przez strefę ochrony pośredniej wewnętrznej przebiega droga wojewódzka nr 106.

Poniżej zamieszczamy ukazującą rzeczywisty zakres kolizji planowanej obwodnicy Nowogardu ze strefą ochrony pośredniej zewnętrznej ujęcia wody Warnkowo.

 

 

W artykule twierdzi się:

„Natomiast stę­żenia trującego tlenku azotu ze spalin wg. prognoz na lata 2010 - 2025, mają wielokrotnie przekroczyć dopuszczal­ne stężenia w pasie do 100 m. po obu stronach pasa jezdni w rejonie zlewni wody zaopatrującej studnie kolo Warnkowa, w wyniku dyfuzji wraz z opadami dostawać się będą do gruntu i zasobów wody.”

Komentarz GDDKiA:

Przedstawione w raporcie oddziaływania na środowisko prognozy wielkości emisji zanieczyszczeń gazowych z pojazdów – w tym dwutlenku azotu, oparte były na dostępnych w czasie sporządzania raportu wskaźnikach emisji i prognozowanego natężenia ruchu. Przeprowadzone na ich podstawie symulacje komputerowe pozwoliły określić maksymalny zasięg ponadnormatywnego oddziaływania tlenków azotu na środowisko. Należy podkreślić, że określony w drodze obliczeń zasięg (~100 m po obu stronach pasa jezdni) przekraczania poziomów dopuszczalnych może wystąpić przez okres 0,2 % czasu w roku (tj. ~18 godzin w roku), przy najbardziej niekorzystnych warunkach meteorologicznych mających decydujący wpływ na rozpraszanie zanieczyszczeń. Jednocześnie zaostrzanie norm emisji spalin będzie w przyszłości zmniejszać ilość emitowanych związków azotu. W związku z powyższym nie przewiduje się aby prognozowane stężenie tlenków azotu miało wpływ na jakość wody w ujęciu Warnkowo. Ponadto na odcinku przechodzącym przez strefę zewnętrzną ochrony pośredniej ujęć zostanie zastosowana szczelna kanalizacja deszczowa, z której odpływy będą zlokalizowane poza obszarami ochronnymi. Dzięki temu wody opadowe o potencjalnie największym zanieczyszczeniu wszelkimi związkami trafią do gruntu poza obszarem na którym mogły by mieć jakikolwiek wpływ na jakość wody w ujęciach.