Ślady przeszłości na obwodnicy Koszalina i Sianowa

W ziemi są ukryte ślady osadnictwa ludzkiego sięgające wielu tysięcy lat wstecz. Budowa drogi mogłaby doprowadzić do zniszczenia cennych zabytków, dlatego wykonywane są ratownicze badania archeologiczne, które właśnie zakończyły się w podstawowym zakresie na obwodnicy Koszalina i Sianowa w ciągu drogi S6. Badania wykopaliskowe prowadzono na 9 stanowiskach archeologicznych, na 5 z nich będą jeszcze wykonywane badania poszerzające. Jak do tej pory udało się zarejestrować osadnictwo ludności kultury łużyckiej sprzed prawie 3 tysięcy lat. Podczas badań znaleziono między innymi miniaturowe naczynko tzw. przystawkę . Pochodzi ono z cmentarzyska ciałopalnego kultury łużyckiej, która występowała na terenie Polski w okresie między 1350/1300pne – 500/400pne. Znaleziona została podczas prac wykopaliskowych w rejonie Karniszewic. Oraz fragment wykonanego z brązu miecza/ sztyletu pochodzący prawdopodobnie z tzw. depozytu – złożonego intencyjnie, być może schowanego w ziemi na czarną godzinę, w momencie zagrożenia, bądź dla potomnych, znaleziony na terenie osady również na stanowisku archeologicznym w rejonie Karniszewic. Wykopaliska będą jeszcze w tym roku prowadzone na obwodnicy Szczecinka w ciągu drogi S11, a w przyszłym roku archeolodzy pojawią się na 120 kilometrach drogi S6 od Goleniowa do Koszalina.



Na mocy Europejskiej Konwencji o Ochronie Dziedzictwa Archeologicznego, podpisanej w Malcie 16 stycznia 1992 r. prowadzi się badania przyczyniające się do odtworzenia historii ludzkości i jej powiązań ze środowiskiem naturalnym z okresu pozbawionego źródeł pisanych.

Ratownicze badania archeologiczne przy realizacji inwestycji drogowych prowadzone są w podziale na trzy etapy:

Etap I – uzupełniające archeologiczne badania rozpoznawcze – powierzchniowe i sondażowe które wykonuje się w celu ustalenia zasięgu, charakteru oraz klasyfikacji chronologiczno – kulturowej, prowadzone najpierw w zaciszu muzeum, gdzie analizowane są dostępne materiały archiwalne. Później w terenie zdejmowana jest wierzchnia warstwa ziemi w wybranych miejscach, po to aby zweryfikować zgromadzone dane – na tym etapie uzyskiwane są informację pozwalające sprecyzować zasięg badań wykopaliskowych.

Etap II – archeologiczne badania wykopaliskowe obiektów (stanowisk) narażonych na całkowite zniszczenie. Prowadzone są na podstawie decyzji wydanych przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków po uzyskaniu decyzji Zezwalającej na Realizację Inwestycji Drogowej. Po zakończeniu wykopalisk na ich terenie mogą rozpocząć się roboty budowlane.

Etap III – tzw. nadzór archeologiczny na etapie prowadzenia prac budowlanych - ratownicze badania obiektów (stanowisk) archeologicznych odkrywanych poza badanymi wcześniej stanowiskami