Dla celów projektowania dróg oraz przeprowadzania analiz i prognoz ruchu konieczne jest określenie miarodajnego natężenia godzinowego, które odnosi się do obciążenia analizowanych elementów układu drogowego. Za miarodajne przyjmuje się natężenie 50-tej szczytowej godziny w roku (łącznie dla przekroju drogi). Tym samym, dopuszcza się wówczas przeciążenie ruchem przez 49 godzin w roku, kiedy natężenia przekraczają wartość dla godziny 50-tej. Nieuzasadnione ekonomicznie byłoby bowiem projektowanie geometrii drogi dla maksymalnych natężeń ruchu (występujących w wyjątkowych sytuacjach). Na drogach o turystycznym lub rekreacyjnym charakterze ruchu jako miarodajne natężenie powinno się przyjmować 100 lub 150 godzinę w roku, ze względu na duże różnice w wielkościach ruchu na przestrzeni roku (duże natężenia w okresie wakacji i niewielki ruch przez cały pozostały okres roku).
Uśredniony udział godziny miarodajnej oraz sezonowe i tygodniowe wahania ruchu dobowego obowiązujące w danym roku są określane na podstawie wyników analiz ruchu ze stacji ciągłych pomiarów ruchu (SCPR) zlokalizowanych na wybranych odcinkach sieci dróg krajowych.
Do roku 2015 wyniki tych analiz były zamieszczane w publikowanych co 5 lat opracowaniach „Ruch Drogowy” podsumowujących wyniki kolejnych generalnych pomiarów ruchu. Obecnie (tj. od roku 2015) z uwagi na wzrost liczby SCPR i poprawiającą się jakość zbieranych danych oraz poszerzony zakres ich analiz, dane są zamieszczane co roku.
Aktualnie obowiązujące wielkości współczynników przeliczeniowych (na podstawie danych z roku 2019):
Strona zawierająca informacje o SCPR.