W związku z artykułem, który ukazał się w Gazecie Krakowskiej, 23 stycznia 2019 r. zatytułowanym „Jak znaleźć "dziury w całym" na drogach?” informujemy, że coroczna diagnostyka stanu nawierzchni dróg zarządzanych przez GDDKiA a przy tym baza nowoczesnego sprzętu pomiarowego i pełna automatyzacja pozwalają Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad dokładnie zidentyfikować miejsca wymagające naprawy i co roku poprawiać stan dróg krajowych. GDDKiA już od kilku lat nie wykonuje wzrokowej ocena stanu nawierzchni, a pomiar jest w pełni zautomatyzowany, dlatego przytoczone przez autora tekstu informacje nie są prawdziwe lub nie dotyczą dróg zarządzanych przez GDDKiA i wprowadzają opinię publiczną w błąd.

Nowoczesny sprzęt i metody

W związku z dynamicznym postępem technologicznym w zakresie diagnostyki stanu nawierzchni drogowych oraz potrzebami dostosowania dotychczas obowiązujących zasad diagnostyki do aktualnych uwarunkowań, GDDKiA opracowała Wytyczne Diagnostyki Stanu Nawierzchni (DSN). Dokumenty dotyczące diagnostyki uwzględniają m.in. rozwój narzędzi wspomagających pomiary cech nawierzchni wprowadzających automatyzację oceny, co eliminuje czynnik subiektywnej oceny.

 

W skład bazy sprzętu pomiarowego wykorzystywanego przez Laboratoria Drogowe GDDKiA wchodzą m.in. następujące typy specjalistycznych aparatów oraz zestawów pomiarowych umożliwiających automatyczny pomiar poszczególnych cech techniczno-eksploatacyjnych nawierzchni:

• laserowe profilografy RSP umożliwiające w pełni automatyczny pomiar równości podłużnej oraz głębokości kolein;
• zestawy SRT-3 oraz TWO umożliwiające automatyczny pomiar właściwości przeciwpoślizgowych, wpływających m.in. na długość drogi hamowania;
• zestawy FWD wykorzystywane do pomiaru ugięć nawierzchni;
• zestawy LCMS, stanowiące automatyczny laserowy system rejestracji uszkodzeń, wykorzystywane do identyfikacji oraz określania ilości spękań, łat, wyboi oraz ubytków na powierzchni jezdni.

Dzięki zastosowaniu powyższych zestawów pomiarowych, które podlegają okresowemu serwisowi oraz procedurom zapewnienia jakości, dane uzyskiwane w ramach pomiarów są danymi obiektywnymi o wysokiej jakości. Poprzez zastosowanie nowoczesnych urządzeń, na drogach krajowych od lat nie jest wykonywana wzrokowa ocena stanu nawierzchni, przeprowadzana przez inspektorów.

Pomiar jest w pełni zautomatyzowany, przy czym dla części urządzeń możliwe jest wykonywanie pomiarów z prędkością potoku ruchu, co wpływa na płynność i bezpieczeństwo użytkowników drogi. 

 

Coroczna analiza

Dane o stanie technicznym nawierzchni dróg z informacjami o ruchu pojazdów są istotnym elementem wykorzystywanym w procesie zarządzania drogami. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) w pierwszym kwartale każdego roku publikuje raport o stanie technicznym nawierzchni sieci dróg krajowych za rok poprzedni. Na podstawie takich danych GDDKiA opracowuje plany działań na drogach krajowych.

 

Aktualne dane, opracowane na podstawie wyników pomiarów wykonanych w 2018 roku są obecnie weryfikowane, w związku z powyższym dane dotyczące stanu technicznego nawierzchni sieci dróg krajowych na koniec 2018 roku będą dostępne pod koniec I kwartału br. Analogicznie zgodnie z takim raportem, na koniec 2017 roku łączna ilość odcinków dróg będących w zarządzie GDDKiA, w stanie dobrym wynosiła 58,1%. W odniesieniu do 2016 roku, w 2017 r. długość odcinków dróg w stanie dobrym zwiększyła się o 6,3%, co oznacza, że w stanie złym i niezadowalającym proporcjonalnie uległa zmniejszeniu.

 

Celem corocznie prowadzonej diagnostyki stanu nawierzchni, czyli pomiarów cech techniczno-eksploatacyjnych drogi, jest pozyskanie danych wpływających na proces zarządzania utrzymaniem i eksploatacją dróg co bezpośrednio przekłada się na bezpieczeństwo i komfort użytkowników.

 

Laboratoria GDDKiA z certyfikatem Polskiego Centrum Akredytacji

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad posiada 16 akredytowanych, wyspecjalizowanych Laboratoriów Drogowych, aby zapewnić najwyższej jakości obsługę laboratoryjną na realizowanych zadaniach inwestycyjnych, zadaniach utrzymaniowych, remontach, zadaniach z zakresu poprawy BRD. Przyjęcie przez laboratorium wymagań normy „PN-EN ISO/IEC 17025:2005+Apl:2007+AC.2007 Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących” oznacza, że laboratoria spełniają wymagania zarówno w zakresie kompetencji technicznych dając niezależną, obiektywną i przejrzystą ocenę, jaki i w zakresie funkcjonowania systemu zarządzania laboratorium jako jednostką organizacyjną.

 

Ocena laboratorium jest dokonywana w ramach audytów corocznych Polskiego Centrum Akredytacji oraz audytów wewnętrznych przeprowadzanych we wszystkich WT-LD. Stopień wykorzystania sprzętu jest uzależniony od ilości kontraktów oraz od rodzaju wykonywanych badań i nie ma to znaczenia w prowadzonym nadzorze laboratoryjnym. Częstotliwość wykonywania badań wynika z zapisów dokumentów technicznych (specyfikacji technicznych) obowiązujących dla różnych rodzajów robót.

 

Cały personel laboratorium w szczególności kadra techniczna podlega nieustającemu doskonaleniu i kształceniu, co jest determinowane rozwojem technologii budowy i rozwojem metod badawczych. Doskonalenie personelu jest również jednym z głównych założeń systemu akredytacji. Należy podkreślić, że jest to proces długi, a utrzymywanie wysokich kwalifikacji personelu wymaga wielu nakładów.