Wiecie, że drogowcy jeszcze do lat 70. XX wieku mieli mundury służby drogowej? A wiek wcześniej nosili szpadę i ostrogi?
W latach 20. XIX wieku służba drogowa zorganizowana była na wzór istniejącego w Rosji Cesarskiego Korpusu Inżynierów Komunikacji i posiadała swoje odrębne przepisy mundurowe. Choć formalnie nie podlegała on władzom wojskowym to urzędnicy posiadali stopnie wojskowe. Wyjątkiem było Królestwo Polskie, gdzie w Królewskim Korpusie Dróg i Mostów ich nie wprowadzono ale korpus podzielono na dziewięć klas. Wszystkie klasy, oprócz dziewiątej, miały ciemnogranatowe mundury z jasno-niebieskimi wypustkami.
Mundur klasy I był bogato ozdobiony różnymi przybraniami, potem w miarę zmniejszania się klas ozdoby stawały się skromniejsze. Wszystkim tym klasom przysługiwały szpady i ostrogi. Klasa I miała trzy stopnie i obejmowała tylko trzy osoby, po jednej w każdym stopniu w następującej kolejności: Minister Spraw Wewnętrznych i Policji - Tadeusz Mostowski; ks. Stanisław Staszic - Dyrektor Jeneralny Przemysłu i Kunsztów oraz Franciszek Ksawery Christiani - Dyrektor Jeneralny Dróg i Mostów. Do klasy II należeli Inspektorzy Jeneralni, do klasy III - inżynier naczelny. Klasę IX stanowiła kompania rzemieślnicza, która nosiła szare mundury.
100 lat później umundurowanie służby drogowej w zmienionym wyglądzie pojawiło się w ustawie o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922 roku. Art. 35 stanowił iż: „Urzędnik ma prawo do tytułu, przywiązanego do nadanego mu stanowiska służbowego, względnie stopnia służbowego. Urzędnik ma prawo do noszenia munduru lub odznak służbowych, odpowiadających działowi zarządu państwowego i piastowanemu stopniowi służbowemu, o ile mundur lub odznaki służbowe wprowadzone zostaną specjalnemi przepisami.”
Na podstawie zapisów tej ustawy wprowadzono w Polsce Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27.VI.1930 r. o umundurowaniu państwowych urzędników służby drogowej, wykonujących kontrolę ruchu na drogach publicznych. (Dz. U. R. P. nr. 56/30 r., p. 466). Przepisy te szczegółowo określały wzory mundurów, oznak służbowych oraz stopni. Zasadniczym kolorem munduru był jasno brązowy, zaś dystynkcji amarantowy. Guziki munduru przewidywano w dwóch rozmiarach: 23 i 17 mm, wykonane z żółtego metalu (złote) z orłem państwowym. Mundur składał się z kurtki, spodni, płaszcza, czapki, pasa rzemiennego, oznak oraz broni palnej, krótkiej wzoru ustalonego przez MRP z Ministerstwem Spraw Wojskowych i Ministerstwem Spraw Wewnętrznych.
Uregulowano wygląd poszczególnych elementów munduru:
Gwiazdki na patkach munduru koloru złotego były haftowane a oznaki stopni służbowych przedstawiały się następująco:
Oficjalnie umundurowanie dla pracowników drogowych ulegało zmianom do lat 70 - tych XX wieku, gdy ostatecznie zrezygnowano z mundurów służby drogowej.