Serwis GDDKiA200 lat Centralnej Administracji Drogowej

200 lat Centralnej Administracji Drogowej - Monografia drogownictwa na Podkarpaciu cz. 8

Jednostki zarządzające drogami publicznymi

 

Od 1.01.1952 r. drogi publiczne w woj. rzeszowskim w wyniku reorganizacji drogownictwa podporządkowane zostały dwóm organizacjom drogowym:

a) drogi państwowe i powiatowe Wojewódzkiemu Zarządowi Dróg Publicznych w Rzeszowie oraz podległym mu rejonom Eksploatacji Dróg Publicznych,

b) drogi gminne pozostały pod zarządem Wydziału Komunikacji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie oraz wydziałów komunikacji poszczególnych Powiatowych Rad Narodowych.

 

Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych przyjął w administrację 3144 km dróg, w tym 1608 km dróg państwowych oraz 1536 km dróg powiatowych. W administracji Wydziałów Komunikacji rad narodowych pozostało 7172 km dróg gminnych.

Ustalona w 1952 r. sieć dróg państwowych powiatowych i gminnych pozostała bez zmian do 1956 r. W 1956 r. dekretem z dnia 4.08.1956 r. zmieniono dotychczasowy podział dróg publicznych na 3 kategorie, wprowadzając podział dróg na 2 kategorie, a mianowicie:

a) drogi państwowe w ilości 3158 km, do których zaliczono dotychczasowe drogi państwowe oraz część ważniejszych dróg powiatowych,

b) drogi lokalne w ilości 8775 km, do których zaliczono pozostałą część dróg powiatowych oraz ważniejsze drogi gminne.

W latach 1956 – 1964 ilość dróg zaliczonych do poszczególnych kategorii uległa nieznacznym zmianom w wyniku przekwalifikowania kategorii dróg i tak w 1965 r. długość dróg państwowych wzrosła do 3265,4 km, a dróg lokalnych do 94033 km.

Drogi państwowe i powiatowe wg stanu z 1952 r. obrazuje mapa poniżej.

 

Podział dróg państwowych na klasy techniczne

W latach sześćdziesiątych drogi państwowe podzielono na pięć klas technicznych:

1) dróg I klasy technicznej na terenie WZDP nie było,

2) do II klasy technicznej zaliczono tylko drogę Kraków – Przemyśl o długości na terenie woj. rzeszowskiego 146,8 KM

3) do III klasy technicznej zaliczono drogi Sandomierz – Jarosław, Sandomierz – Dębica, Rzeszów – Krościenko, Nowy Sącz – Sanok, Lublin – Rzeszów o łącznej długości 490,6 km,

4) do IV klasy technicznej zaliczono 54 drogi łącznej długości 1263 km,

5) do V klasy technicznej zaliczono 65 dróg państwowych łącznej długości 1334,9 km.

Należy podkreślić, że w 1962 r. nastąpiła zmiana numeracji dróg państwowych:

• drogi II i III klasy technicznej otrzymały liczby dwu- i trzycyfrowe,
• drogi IV klasy technicznej otrzymały liczby jedno- i dwucyfrowe z małą literką „r” przed cyfrą,
• drogi V klasy technicznej liczby trzycyfrowe z literką „r” przed cyfrą.

Literka „r” oznaczała województwo rzeszowskie.

Podział dróg na klasy techniczne przedstawia poniższa mapa z 1965 r.

Sieć podstawowa dróg państwowych

Do 1955 r. długość dróg zaliczonych do sieci podstawowej wynosiła 2030 km, w tym 450 km dróg powiatowych i 1580 km dróg państwowych.

Po wprowadzeniu w 1957 r. nowego podziału dróg na kategorie, do sieci podstawowej zaliczono wyłącznie drogi państwowe o długości 1584,6 km.

Od 1968 r. po dokonaniu szczegółowej weryfikacji dróg zaliczonych do sieci podstawowej, długość dróg sieci podstawowej wzrosła do 1628,9 km i objęła 42,9 km dróg pozostających w administracji Rad Narodowych.

Ustalona w 1968 r. sieć dróg podstawowych nie uległa zmianie do 1985 r.

Poniżej mapa sieci podstawowej dróg wg stanu z 1974 r. 

Okres 1976 – 1985

Podział dróg państwowych pod względem funkcjonalnym w latach 1976 – 1985

 

Podział sieci drogowej pod względem funkcjonalnym w latach 1976 – 1985 ilustruje załączona mapa. Na mapie oznaczono drogi państwowe zaliczone do sieci międzyregionalnej i regionalnej oraz drogi stanowiące sieć podstawową.

Mapa: Podział dróg państwowych pod względem funkcjonalnym w latach 1976 – 1985.

Charakterystyka sieci podstawowej

 

Biorąc pod uwagę funkcje oraz obciążenie ruchem, drogi państwowe podzielone były na siec podstawową i uzupełniającą. Według danych z lat 1983 – 1985, długość dróg zaliczonych do sieci podstawowej wynosiła 1451 km, a do sieci uzupełniającej – 1040 km.

Sieć podstawową dróg państwowych stanowiły wszystkie drogi międzyregionalne (a), większość dróg regionalnych (b) oraz jedna droga z pozostałej sieci dróg państwowych (c):

a) drogi międzyregionalne o łącznej dł. 426 km:

• Kraków – Rzeszów – Przemyśl – gr. państwa,
• Radom – Rzeszów – Domaradz – Miejsce Piastowe – Dukla – gr. państwa,
• Lublin – Rzeszów,
• Nowy Sącz – Sanok – Przemyśl,

b) drogi regionalne o łącznej dł. 1019 km:

• Tarnobrzeg – Dębica,
• Sandomierz – Jarosław,
• Domaradz – Sanok,
• Sanok – Krościenko – gr. państwa,
• Lublin – Przeworsk,
• Przeworsk – Bachórz,
• Jarosław – Bełżec,
• Cieszanów – Tarnogród,
• Oleszyce – Lubaczów – gr. państwa,
• Leżajsk – Łańcut,
• Leżajsk – Sokołów Młp. – Kolbuszowa – Mielec,
• Mielec – Lisia Góra,
• Szczucin – Jaślany,
• Tuszyma – Ropczyce,
• Ropczyce – Wiśniowa,
• Babica – Warzyce,
• Strzyżów – Lutcza,
• Przemyśl – Domaradz,
• Łańcut – Dylągówka,
• Rzeszów – Szklary,
• Pilzno – Jasło,
• Gorlice – Dukla,
• Lesko – Cisna,
• Ustrzyki D. – Ustrzyki G.,
• Hoczew – Czarna,
• Zagórz – Komańcza,
• Daliowa – Komańcza – Radoszyce – Majdan – Cisna – Wetlina – Ustrzyki G.,
• Kolbuszowa – Sędziszów,
• Przemyśl – Hermanowice – gr. państwa,
• Radymno – Młyny – gr. państwa,

c) droga Wola Mielecka – Sadowska Góra, dł. 6 km.

Średnia szerokość nawierzchni dróg sieci podstawowej wynosiła 5,9 m, w tym:

• dróg międzyregionalnych – 6,5 m,
• dróg regionalnych – 5,6 m.

 

Średnia szerokość korony dróg sieci podstawowej wynosiła 8,6 m, w tym:

• dróg międzyregionalnych – 9,6 m,
• dróg regionalnych – 8,2 m.

 

Klasy techniczne dróg państwowych w latach 1976 – 1985

Wraz ze zmianą długości dróg państwowych i lokalnych, administrowanych przez DODP w Rzeszowie, zmieniła się długość dróg zaliczonych do poszczególnych klas technicznych.

W latach 1976 – 1985, do poszczególnych klas technicznych zaliczone były następujące drogi:

1) Do III klasy technicznej zaliczono drogi państwowe o łącznej długości 485 km:

a) drogi międzyregionalne:

• Kraków – Przemyśl – gr. państwa (E-22),
• Lublin – Rzeszów,
• Radom – Rzeszów,
• Rzeszów – Domaradz,
• Nowy Sącz – Sanok,

b) drogi regionalne:

• Tarnobrzeg – Dębica,
• Sandomierz – Jarosław,
• Domaradz – Sanok,
• Sanok – Krościenko – gr. państwa.

2) Do IV klasy technicznej zaliczono drogi państwowe o łącznej długości 1015 km:

a) drogi międzyregionalne:

• Domaradz – Miejsce Piastowe – Dukla – gr. państwa,
• Sanok – Przemyśl,

b) drogi regionalne:

• Lublin – Przeworsk,
• Przeworsk – Dynów – Grabownica – Starzyńska,
• Jarosław – Bełżec,
• Cieszanów – Tarnogród,
• Oleszyce – Lubaczów – gr. państwa,
• Leżajsk – Łańcut,
• Leżajsk – Sokołów Młp. – Kolbuszowa – Mielec,
• Mielec – Lisia Góra,
• Szczucin – Jaślany,
• Tuszyma – Ropczyce,
• Ropczyce – Wiśniowa,
• Babica – Warzyce,
• Strzyżów – Lutcza,
• Przemyśl – Domaradz,
• Łańcut – Dylągówka,
• Rzeszów – Szklary,
• Pilzno – Jasło,
• Gorlice – Dukla,
• Lesko – Cisna,
• Ustrzyki D. – Ustrzyki G.,

c) drogi państwowe:

• Dachnów – Lubaczów,
• Jasło – Żmigród,
• Twierdza – Turaszówka.

3) Do V klasy technicznej zaliczono wszystkie pozostałe drogi państwowe, a nie wymienione w punkcie 1) i 2), o łącznej długości 991 km, oraz wszystkie drogi lokalne, o łącznej długości 7344 km.

Długość dróg w poszczególnych klasach podano według ewidencji z 1983 r.

Podział dróg państwowych na klasy techniczne ilustruje mapa poniżej.